اسلام با شرایط مخصوص و معینی جهاد ابتدایی با کفار را تجویز کرده و فتح
ممالک و بلاد را خواستار شده ، ولی نه از جنبه ی مادیت و توسعه ی آب و
خاک ، بلکه از نظر تهذیب و تربیت افراد بشر و هدایت کردن اقوام و ملل و
در حقیقت فتح ممالک ظاهریه را مقدمه ای از برای فتح مداین قلوب قرار داده
که واسطه ی فتح و پیروزی لشگر سلاح ، فورا سپاه اصلاح یعنی علما و خطبا
و دانشمندان دینی وارد شوند و حقایق قرآن و معارف اسلام را به گوش آنان
برسانند تا شهرستان های قلوب و مداین ارواح از نعمت های قرآن برخوردار
شوند ، و به آداب اسلامی مهذب گردند .
از این جهت است که جهاد را تحدید به حدود معینه از حیث نفرات و رئیس
و مرئوس و کیفیت مقاتله نموده است ؛
اولا، زمامدار و فرمانده ی لشگر یا باید معصوم از گناه باشد مانند نبی و
وصی ، یا ملکه ی عدالت و تقوی داشته باشد که تا جنگ مجاهدین حیوانی
و سبعی و شهوی نباشد ، بلکه در همه حال ملاحظه ی خدا و حقیقت شود .
ثانیا، باید قبل از جنگ ، دشمن را دعوت به دین اسلام کنند ؛ اگر قبول کرد
جنگ ساقط است و اگر دشمن از اهل کتاب بود و جزیه را قبول نمود ، باز
هم جنگ ساقط است .
ثالثا، اگر دشن حاضر شد که عقد مهانه ، یعنی پیمان متارکه جنگ تا مدت
معین ببندد ، یا عقد زمام و امان ببندد که در امان مسلمین باشد تا کلمات
مسلمانان را بشنود یا عقد صلح ببندد ، ... در تمام این موارد مجاهدین باید
دست از جنگ بردارند .
رابعا، در صورت وقوع جنگ نباید مجاهدین اسلامی مکر وغل و غش و
تقلب کند ؛ نباید پیرمرد سالخورده ، بچه ی تازه سال و زن را بکشند ، و به
وسیله ی بستن آب و یا مسموم نمودن آب و غذا نباید شهری و قلعه ای را
فتح کنند .
پس ، از این حدود و قیود و هزاران شروط دیگری که در کتب فقهی مکتوب
است ، به خوبی معلوم می شود که اسلام کشور گشایی ظاهری را به مقصد
عالی و هدف مقدس بالاتری خواستار است ، که آن عبارت است از تربیت
روحی کفار و مشرکین ، به طوری که اگر آن هدف بدون نبرد و جنگ حاصل
شود جهاد ساقط خواهد بود . . .
«گزیده ای از سخنرانی مرحوم حلبی سال 1328- مشهد مقدس »