استاد بی هیچ ریا و تظاهر آن هنگام که ما را از گذشته ی ایام آگاه می نمود
محیط سرد و بی روحی را سراغ می داد که از نام و یاد امام عصر علیه السلام
کمتر خبری در کار بود . او همواره یاد مرحوم حجه الاسلام والمسلمین آقای
حاج شیخ محمد تهرانی رحمه الله را گرامی می داشت که با به راه انداختن هیجان
و شور و حماسه و احساس در پهنه ی شعائر دینی ، نیمه ی شعبان را از
حالتی تشریفاتی و سرد به صورت عیدی زنده و فعال در آورد و چراغانی و
برپایی طاق نصرت ها را از منطقه ی او در مسجد صدریه و همراهان آن
بزرگوار در جنوب شرقی تهران آن روز آغاز شد و به سرعت توسعه یافت
تا جایی که امروز گستره ی این شادی را در جای جای کشور خود شاهدیم و
باز دوستان به یاد دارند که از سر خضوع ، پروردگان مکتب خود را خطاب
می نمود که :
«شما هم در عرصه ی فرهنگ دینی و باور های اعتقادی
به ویژه امام عصر عجل الله فرجه به صورت پشتوانه ی قوی فرهنگی
در دفاع منطقی از حریم ولایت آن بزرگوار درآمدید و این
موضوع سبب شد تا نام و یاد صاحب الزمان ارواحنا فداه در جامعه و
دردو پهنه ی شعائر و معالم رونقی افزون تر و چشم گیرتر یافت
و مردم بهتر و بیش تر نسبت به آن امام همام معرفت پیدا کردند .»
منبع : کتاب آفاق انتظار
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها حافظ نور ائمه علیهم السلام