چه گونه است که برای دیرکردن فرزندت دعا می کنی که : خدایا او را سالم
و زود به من برسان ؛ اما برای پدر مهربانی که هزاران هزار مرتبه مهربان تر
از دیگر پدر هاست ، اربابی که هزاران درجه مهربان تر از ارباب های
ظاهری است و به ما عنایت دارد ، پادشاهی که میلیاردها درجه مهربان تر از
دیگران به رعیت خویش است و آمدنش دیر شده ،بی تفاوتی ودعا نمی کنی؟!
اگر کسی بالای منبر «اللهم عجل فرجه» گفت ، حداکثر یک آمین می گویی ؛
اما آیا شده است که سوخته باشی و از خواب بپری و بگویی : « خدایا این
مسافر ما دیر کرده ؛ او را برسان» ؟ اگر این گونه شدی خوشا بر احوالت !
به جان خودم سوگند ، اگر کسی چنین دلی داشته باشد و چنین قدمی بردارد ،
امام زمان علیه السلام چشم دلش را باز می کنند و ایمانش را محکم می نمایند
(کمال الدین/ص348/ح1) و گره از کارهای او برطرف می کنند .
به خدا قسم ، برای گشایش کارها و باز شدن گره ها راهی صاف تر و
محکم تر از امام زمان علیه السلام نیست . این شیطان است که ما را از آن راه
و صراط مستقیمی که خدا برای ما باز کرده منصرف و منحرف می کند. . .
« گزیده ای از سخنرانی مرحوم حلبی سال 1347 ه ش زاهدان»
« منبع : کتاب آفاق انتظار»
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها حافظ نور ائمه علیهم السلام